من که اینجا کاری نمی کنم!
                         فقط، گهگاه
                     گمان آمدن ِ تو را در دفترم ثبت می کنم!
                  همین!
              این کار هم که نور نمی خواهد!
      می دانم که مثل ِ همیشه، 
         به این حرفهای من می خندی!
           با چالهای مهربان ِ گونه ات...
             حالا، هنوز هم
               وقتی به آن روزیهای زلالمان نزدیک می شوم،
                 باران می آید!
                     صدای باران را می شنوی؟